Poep!

Het is lichtelijk genant, maar in mijn leven als persvoorlichter heb ik eigenlijk maar een hard feit geleerd: als je onderwerp over poep hebt, dan is media-aandacht gegarandeerd. Op een of andere manier zijn onderwerpen over poep onweerstaanbaar voor journalisten.

Afgelopen donderdag bij de De Wereld Draait Door: Prof Dr Jelle Reumer (hoogleraar Paleontologie in Utrecht) mocht een 3000 jaar oude drol laten zien, van een hyena, gevonden bij de zandwinning voor de 2de Maasvlakte. Had hij een kaak gevonden, dan had hij natuurlijk niet bij Matthijs aan tafel gezeten. Maar een DROL, wauw…

Giechelig
En daar dan natuurlijk een beetje giechelig over gaan doen, want zoiets is natuurlijk niet serieus te nemen.  Dat levert een tenenkrommend interview op. Mind you, dit gaat over zeer serieuze wetenschap en de vondst is belangwekkend. Dat wordt hier teruggebracht tot niveau “gegiechel in het fietsenhok’.

Ik ben benieuwd hoe de evaluatie van DWDD is geweest? Als je zo een interview doet met een politicus of cultuur BN-er, dan zou het huis te klein zijn. Maar bij poep, ook al is de drol versteend en heet ie met een duur woord Coproliet, gelden er andere wetten. Het is een wonderlijk fenomeen.

Ruimtetoilet
Het is niet de eerste keer dat ik het meemaak. In de jaren bij ESA was er ook maar een echt belangwekkende vraag voor astronauten: “Interessant, dat onderzoek aan plasmalampen en raketsla, maar euh, hoe gaat u in de ruimte naar het toilet?” Ik vraag me af hoe je dat volhoudt als professioneel astronaut.
“Comes with the job”, waarschijnlijk, maar zouden ze je dat ook vertellen als je solliciteert? Vast niet…

Stofzuiger
Nou ja, vooruit dan maar, voor de nieuwsgierigen: een ruimtetoilet zuigt poep en plas af vergelijkbaar met een stofzuiger. De heren plassen in een slang met een opzettuitje (ja, iedereen heeft een eigen tuitje, niet kwijtraken of verwisselen), het water in de urine wordt in de modernere versies gerecycled. Poep wordt afgezogen in en geperforeerd plastic zakje, verzameld en via het Russische Progress vrachtschip in de atmosfeer verbrand.

Echt interessant is overigens het trainingstoilet bij NASA: de kunst van poepen in de ruimte is precies goed boven het relatief kleine toiletgat te gaan zitten. Dat leer je met een toilet met onderin… precies, een camera. Voor wie dat niet gelooft, zie hier het bewijs.

Dus.

Kapotte pomp
In mei 2008 begaf de pomp van het Russische toilet in Zvezda, aan boord van het ruimtestation. Verschillende media hebben me gebeld op zoek naar informatie en duiding, en liefst ook voor het commentaar van Andre Kuipers. Ik werkte toen al een half jaar niet meer voor ESA, maar brekend nieuws is brekend nieuws, dus dat gaf even niet.

Ook bij de TU Delft komt het onderwerp ‘toilet’ gelukkig regelmatig langs. In maart van dit jaar hoorde ik van collega onderzoeker Marian Loth (ze was al wereldberoemd geworden met haar vrouwenurinoir) over gebruikersonderzoek dat ze ging doen aan de toiletten van de NS. Ze zou met een groepje studenten onderzoek gaan doen in een speciaal daarvoor gecharterd treinstel, met camera’s in het toilet.

Je raad het al, in dat treinstel zaten uiteindelijk meer journalisten dan studenten, en het onderwerp kwam hoog op het lijstje van best scorende TU Delft onderwerpen in de media van dat kwartaal.

Fascinatie
Kortom, na dik 12 jaar in het vak kom ik tot de belangwekkende conclusie dat ‘poep’ het beste scorende onderwerp is voor een voorlichter. Maar waarom? Ja, het is erg ‘wortel’ natuurlijk, maar in de overlevingstrategie van de oermens lijkt het me toch minder belangrijk dan eten, drinken, seks, en -ik noem maar wat- roddelen. En toch haalt geen van die onderwerpen het bij de fascinatie voor poep. Sociologische duiging is welkom…

En waarschijnlijk wordt dit, ondanks de zeer twijfelachtige urgentie en relevantie, mijn best gelezen weblog. Niets menselijk is jouw vreemd… 😉

Michel

Photo by Nicole Honeywill on Unsplash