Ga nou Twitteren, André Kuipers!

(open brief)
Beste André,

Ik heb het er met je over gehad. Aan de telefoon. Een lange pleidooi per email. Nog een kort mailtje. Je twijfelt wel, maar tot op heden heb ik je nog niet weten te overtuigen: Twitteren. Ik snap je belangrijkste argument, tijd, maar toch: ik vind het eeuwig zonde. Want voor jou, met jouw aansprekende beroep van ‘astronaut’ is Twitter een geweldig medium. Dus ik waag nog een laatste ‘wanhoops’poging, in het openbaar: ga Twitteren!

Eind van het jaar ga je voor een paar maanden naar het International Space Station. We willen graag horen hoe je je voorbereidt en een beetje over je schouder meekijken.

ESA heeft al wel een account, @astro_andre. Het heeft nu 10 volgers, waaronder ikzelf en een aantal bekende ruimtevaartenthousiastelingen zoals @govertschilling en @mariekebaan. Zijn we in blijde verwachting of is het ijdele hoop? Tien is natuurlijk niet genoeg. Kunnen we je verleiden bij 1.000 volgers? 10.000? Bij 20.000 Nederlanders die willen weten wat je meemaakt?

Het zit bij mijn warmste herinneringen van een vorig leven: voor en met jou de mediacampagne in 2004 rond jouw eerste vlucht uitvoeren, en ik weet dat jij er ook met plezier aan terugdenkt. Die campagne draaide vooral om de grote media, en het was schipperen met jouw zeer beperkte beschikbaarheid. Een astronaut is overal, maar niet thuis. En als je nieuws bent, ben je per definitie niet beschikbaar. Toch denk ik dat we er toen samen het maximale wel uitgehaald hebben.

Alleen: dat was toen, in 2004, en de wereld is veranderd. Door de opkomst van sociale media is de rol van traditionele media niet meer dezelfde. Aan hen nog steeds de taak om het algemene verhaal te vertellen, maar met Twitter kunnen we horen wat je zelf te zeggen hebt en over je schouder meekijken als jij denkt dat er iets interessant te weten of te zien is. En dat vertellen we dan weer aan elkaar door. Volgens mij een gouden kans.

Je hoeft ons echt niet elk moment van de dag te vertellen je denkt en doet, dat is nergens voor nodig, een paar updates per week gemiddeld is genoeg. Bij grote drukte even niet. Maar als je even tijd hebt: Wat doe je? Waar ben je? Wat maak je mee? Wat zie je vanuit de ruimte? Wij willen het graag weten, en beantwoord ajb zo nu en dan een vraag als we nieuwsgierig zijn.

Trouwens, het is ook een geweldige manier om je blog te promoten, je zult zien dat de bezoekersaantallen de lucht in schieten. Twitteren mag in het Engels, je bent immers een Europese astronaut.  Praat nog eens met collega @astro_paolo nu hij net weer terug is uit het International Space Station. Hij heeft het heel goed gedaan, en meer dan 46 duizend volgers verzameld. Bedenk daarbij dat Italie niet echt een Twitterland is, Nederland wel.

Natuurlijk, het kost wat tijd, maar veel minder dan je denkt. Ja, ik weet het: de beperking van 140 tekens klinkt voor jou als een gruwel. Je maakt immers graag van een lezing van een uur, een enthousiaste lezing van 2.5 uur. Bondigheid is nu eenmaal niet jouw ding.

Maar communiceren is dat WEL: als geen ander kan je een publiek boeien, of dat nu journalisten zijn,  schoolkinderen of een minister. Twitter is je eigen communicatiekanaal, met een publiek dat je boodschap graag wil horen. En klopt: je zult niet in staat zijn om op alle vragen en suggesties te reageren, dat vinden wij tweeps helemaal niet erg.

Het is nog niet te laat, het is pas mei. Die raket vertrekt pas eind van het jaar, je hebt nog tijd om op stoom te komen. Denk je er ajb nog een keer over na? Dan zal ik alvast eens kijken hoeveel mensen op twitter je willen volgen, mocht je je toch bedenken.

Met hartelijke groet,

@michelvanbaal
PS Tweeps, help! Volg @astro_andre. Met een paar duizend volgers op zijn account moet het toch gaan lukken?