Schoolmeester

In mijn hart ben ik een schoolmeester. Dat is ook niet zo gek, want ik kom uit een familie van schoolmeesters en daar krijg je een tik van mee. Toen ik 20 was stond ik voor de klas, als bijbaan naast de studie. En ook in mijn huidige baan is ‘schoolmeesteren’ nog steeds een -onverwacht- deel van mijn werk. Ik had me dat vooraf niet gerealiseerd maar ik haal er wel veel plezier en energie uit.

Hoge nood
1991: de nood in het onderwijs was hoog en de ‘basiskwalificatie’ dat mijn beide ouders onderwijzers waren bleek al voldoende om aangenomen te worden als docent natuurkunde. Ik was krap 20 en gaf les aan een 2LBO-klas in Rotterdam. Dat was op heel veel manieren bijzonder leerzaam. Ik combineerde het met een jaar bestuur van een middelgrote studentenvereniging: een veel groter contrast kun je niet bedenken. 8 uur natuurkunde op een dag – loodzwaar, maar goedbetaald. Op proefwerkdagen ging ik rechtstreeks van school richting vereniging en verspreidde de rode pennen en de verse proefwerken onder de aanwezigen aan de bar ter correctie. Een prima systeem al kreeg ik een keer de opmerking van een leerling: ‘Meester, mijn proefwerk stinkt naar bier!’. Oeps. 🙂

Glazig
Daar had ik voor het eerst het ultieme moment van voldoening voor schoolmeesters (denk ik): een specifiek soort glazig kijken. Dat is een blik waarbij je weet dat er binnen in het hoofd een kwartje aan het vallen is. Er gaan wieltjes draaien, en je weet: hier is iemand bezig iets echt te begrijpen. Fluitend naar huis.

En het leuke is: het gebeurt me nu nog steeds. Ik heb veel met studenten te maken die leuke projecten doen of zich inzetten voor vereniging. Tientallen heb ik intussen langs mijn bureau gehad om te praten over communicatie, hoe je dat doet. Leuk als dat is, het was in eerste instantie ook licht frustrerend: studenten komen en gaan, je ‘investering’ is maar een jaar geldig. HEB je er net een gevonden die het begrijpt, is het jaar weer om en krijg je een opvolger voor je neus en moet je weer helemaal opnieuw beginnen.  Tot ik me realiseerde dat ik –onbedoeld- een bijdrage aan het onderwijs lever:  fundamentele kennis over hoe communicatie werkt is een nuttige vaardigheid voor elke techniekstudent.

Robby
Dat zijn natuurlijk niet ‘de gemiddelde studenten’ die ik langs krijg, maar toch: bij ongeveer een op de vier, vijf zie ik dat kwartje vallen. Vorige week een student van onze robotica groep, die met hun thuis-robot naar de Robocup2012 in Mexico gaan, het officieuze ‘WK’. Ik probeerde hem uit te leggen dat je moet proberen niet OVER, maar VANUIT de robot te communiceren. “Heb je de Hitchhiker’s Guide to the Galaxy gelezen?”. Dat had ie. ‘Die deuren?”. En daar was de glazige blik. Kwartje…

De dag erna tweette RobotRobby:”For some reason they shipped me back to Brussels again! I want to go to Mexico!”

Schoolmeester. Mooi vak.

Michel

PS: en jajaja, voor een ‘schoolmeester’ maak ik schandalig veel dt fouten. Ik weet het… 😉

Photo by JESHOOTS.COM on Unsplash