De zomervakantie is de tijd voor opruimen, reflectie, en vooral: hopeloze telefoontjes van journalisten. Regelmatig begint het met ‘Ik weet dat het waarschijnlijk niet gaat lukken, maar ik zoek een deskundige over <X>”. En dat klopt, dat gaat meestal niet lukken. Ook aan een universiteit is het overgrote deel van de mensen in de zomer met vakantie, of in het buitenland voor conferenties. De kans dat we de juiste persoon vinden is klein, zeker als de gevraagde deskundigheid niet scherp is (CFK’s, Panamakanaal). Dat moet ik eerst iemand vinden die weet wie dat weet, en daarna de deskundige. De statistische kans dat dat lukt eind juli/begin augustus: nagenoeg nul. Maar we doen altijd een poging, uiteraard.
Oh, het zijn vaak wel heel gezellige telefoontjes. De andere kant van de lijn is soms al blij dat er iemand opneemt, en af en toe kun je wel echt helpen, al is het maar met een RTL journalist die ’s avonds een plekje nodig heeft om te monteren (geen probleem, de Library is tot middernacht open).
Gemoedelijk
Over het algemeen ervaar ik de relatie met journalisten sowieso wel als gemoedelijk. Ik heb wel eens aanvaringen, ik moet wel eens dwarsliggen en af en toe heb ik wat te stellen met onbegeleide stagiairs. Maar meestal is het best gezellig werk. Daarom kijk ik ook altijd zo op van het wederzijds gemopper tussen de beroepsgroepen. Een kern van waarheid zit er wel in, maar in mijn beleving is het deels ook theater voor de buitenwacht. Erg verstandig vind ik dat overigens niet, want het komt de reputatie en de geloofwaardigheid van beide vakgroepen uiteindelijk niet ten goede. Het merendeel van de mensen in de beide vakgebieden doet het werk met hart en ziel, en de manier van samenwerken wat transparanter maken zou goed zijn voor de geloofwaardigheid.
Favorieten
Dus ik ga het maar weer eens omdraaien.Om enig tegenwicht te bieden tegen het gemopper: dit is mijn persoonlijke journalisten- top 5, editie 2016. Mensen waar ik graag mee werk, die in mij beleving hun werk goed doen, kritisch zijn waar dat nodig is en enthousiast waar het mag. Maar bovenal waar het gezellig mee werken is.
Komt ie, in willekeurige volgorde.
Al meteen een lastige, want eigenlijk zou ik de hele RTL Nieuws-redactie hier op willen zetten. Met RTL Nieuws is het over het algemeen lekker werken. De redactie is relatief klein en informeel, dus je krijgt hebt al snel bekende mensen aan de lijn. Ik ervaar weinig hokjes, je kunt bij iedereen terecht en dat schiet lekker op. Al in de André Kuipers-tijd had ik veel en leuk contact met ze, een voormalig verslaggever vertrouwde me ooit toe ‘Man, jouw 06 hangt hier zelfs op de WC’. Ik vermoed dat het een compliment was… 😉
Waarom dan Britta? Ik mocht een paar jaar terug een dagje met haar mee op reportage, ik wilde graag haar kant eens zien. Ik belandde in een volle dag ‘sluiting prostitutieboten in Utrecht’, en dan zie je de hectiek en het vakmanschap van dichtbij. En je ziet de moeizame zoektocht naar betrokkenen die (niet) voor de camera wilden -begrijpelijk-, en de herkenbare frustratie toen haar item op het allerlaatste moment uit ‘half acht’ gegooid werd door ander nieuws.
Oh, en een speciale vermelding voor de blogs van de RTL Nieuws redactie, en met name die van Pieter Klein. Dat soort reflectie, dat zouden meer media moeten doen.
Helaas, bovengenoemde overzichtelijkheid tref ik bij de NOS redacties wat minder aan, maar niet getreurd: Martijn van der Zande. Een uitstekende radioman met een hart voor onderwerpen over studenten en altijd bereid even mee te denken, maar bovenal een grote dosis humor en relativeringsvermogen. Martijn is een van de mensen die ik altijd heel graag tegenkom bij gebeurtenissen. “Wil jij de Prins even voor me regelen?’, vroeg ie me de laatste keer. Tuurlijk, ik regel de prins (Constantijn). ‘Wil je koffie, Martijn?’
Op de TU Delft hebben we mediarelaties centraal georganiseerd, behalve vakmedia – dat doen de faculteiten zelf. De grens ligt voor ons bij bladen als De Ingenieur, Technisch Weekblad, en –een van mijn persoonlijke favorieten- Tweakers. Ik bewonder Tweakers mede om hun deskundige community. Je kunt geen onzin aan ze verkopen, elk onjuist detail wordt onmiddellijk in de comments aangekaart. Dat legt de lat voor de redactie ook heerlijk hoog. Het leuke aan Tweakers is ook dat er redacteuren ‘doorstromen’ naar andere media, die daarmee meteen een bak tech-kennis in huis halen (Joost Schellevis is een mooi voorbeeld, nu NOS). Favoriete redacteur: Krijn Soeteman. Vakman, oprecht geïnteresseerd maar bovenal: je kunt met hem lachen.
Mark is de wetenschapsredacteur van BNR, en heeft er veel plezier in om zeer complexe onderwerpen te vertalen in toegankelijke radio. Waar veel collega’s nogal eens afhaken – te moeilijk- heb ik Mark dat eigenlijk nog nooit om die reden zien doen (‘geen nieuws’ natuurlijk wel he). Met Mark is het – bij de koffie- altijd prettig open discussiëren over de schuringen tussen de vakgebieden, en Mark is geïnteresseerd hoe wij ons werk proberen te doen. Oja, hij moet dit najaar nog even afstuderen. Succes, Mark ;).
5. Maarten Keulemans, Volkskrant
Ik ontkom er niet aan. Ook goeie ouwe mopperkont Maarten, die mijn hele vakgebied het liefst morgen volledig wil afschaffen (zegt ie), moet op deze lijst. En met hem eigenlijk de hele wetenschapsredactie van de Volkskrant. Die redactie heeft de wetenschapsjournalistiek in mijn beleving de afgelopen jaren naar een hoger niveau getild. De redactie heeft een gezonde invloed op de hele krant, niet alleen de eigen pagina, en weet een heleboel flauwekul uit de krant te houden- dat houdt ons ook scherp. En Maarten cs innoveren lekker, zoals met de recente reeks filmpjes, Naturalis After Dark etc. Maar bovenal is het prettig ouwehoeren bij een biertje. Dat ie sommige dingen volstrekt verkeerd ziet, dat vergeef ik ‘m graag 😉
Al deze mensen, en de onterecht onbenoemden, dank ik hartelijk voor de prettige samenwerking. Ik heb veel plezier in mijn werk, en dat komt mede door jullie. Dat mag ook wel eens gezegd.
Michel
